Mark zawsze był wyjątkowo duży i silny. Już kiedy Mark miał 10 lat, jego matka kupiła mu zestaw ciężarków. W czasie pierwszego roku studiów Marka w Silsbee był już w stanie kucać ze sztangą ważącą 600 funtów (270 kg), co było niekwestionowanym rekordem szkoły. Jako 18-letni senior, Mark był nazwany "najsilniejszym nastolatkiem na świecie" przez Los Angeles Times , kiedy na początku 1990 roku zwyciężył w The National High School w trójboju i ustanowił nastoletni rekord świata podnoszenia 832 funtów (377 kg) i całkowitej sumy 2033 lb (922 kg). Kiedy skończył liceum był trzykrotnym mistrzem stanu Texas i zawodów krajowych we wszystkich czterech kategoriach trójboju-w przysiadzie 832 funty (377 kg), w wyciskaniu 525 funtów (238 kg) i martwy ciąg 815 funtów (370 kg), jak również całkowita suma 2033 funty (922 kg).
W kwietniu 1990, Terry Todd , profesor kinezjologii na University of Texas w Austin i były sztangista, przekonał Marka by przeszedł do Austin i ukończył szkolenie w podnoszeniu ciężarów w stylu olimpijskim. W lipcu 1990 na USPF na seniorskich Mistrzostwach w trójboju, 19-letni Mark osiągnął drugi wynik w historii, ustępując jedynie legendarnemu mistrzowi w trójboju Kirkowi Karwosk'emu . Podczas gdy trójbój siłowy opiera się głównie na brutalnej sile i mocy, które oczywiście Mark posiadał , podnoszenie ciężarów w stylu olimpijskim jest uważane za bardziej wyrafinowane, wymaga ono większej zwinności, czasu, elastyczności i techniki. Nie odnotowano w historii zawodnika, któremu udało się odnieść sukces w obu dziedzinach. Opanowanie techniki podnoszenia ciężarów trwa zwykle przez wiele lat. Ale Henry pobił cztery mniejsze krajowe rekordy w podnoszeniu ciężarów po zaledwie ośmiu miesiącach szkolenia!! Próbował rywalizować w trójboju siłowym i podnoszeniu ciężarów w tym samym czasie, i to z bardzo dobrym rezultatem: W kwietniu 1991 roku, wygrał krajowy turniej juniorów ; 20 dni później zajął czwarte miejsce w Mistrzostwach Seniorów USA i zajął szóste miejsce w Mistrzostwach Świata Juniorów w Niemczech dwa miesiące później. Mało tego, kilka tygodni później, stał się w 1991 roku również Międzynarodowym Championem w Powerlifitingu. W pierwszym roku Henry'ego konkurowania w podnoszeniu ciężarów, pobił wszystkie trzy Juniorskie rekordy (20 lat i poniżej) amerykańskie rekordy 12 razy i stał się najlepszym amerykańskim zawodnikiem wagi superciężkiej, wyprzedzając Mario Martineza.
W wieku 19 lat, Henry już zdołał zakwalifikować się na Letnie Igrzyska Olimpijskie w 1992 roku, które ukończył jako dziesiąty w kategorii super ciężkiej. Dziesięć miesięcy przed Olimpiadą, Henry rozpoczął treningi z Dragomirem Cioroslanem, brązowym medalistą w 1984 z Letnich Igrzysk Olimpijskich , który powiedział, "nigdy nie widziałem nikogo z większym surowym talentem". Po Olimpiadzie Mark stał się bardziej zdeterminowany niż kiedykolwiek, aby skupić się na podnoszeniu ciężarów i zaczął konkurować na poważnie z zawodnikami z całego świata. Pod koniec 1992 roku odniósł zwycięstwo w USA Weightlifting American Open i dalej udowadniał swoją dominację na amerykańskiej ziemi, wygrywając nie tylko US National Weightlifting Championships , ale również US Olympic Festival Championships w roku 1993 i 1994. W 1995 na Pan American Games Henry zdobył medal złoty, srebrny i brązowy.
Osiągnąwszy szczyt w podnoszeniu ciężarów na poziomie krajowym i kontynentalnym, wystartował ponownie w trójboju siłowym i zaszokował świat wygrywając ADFPA US National Powerlifting Championships w 1995 roku z z łączną sumą 2314,8 funtów w trójboju , deklasując rywala na drugim miejscu przez niesamowite 286 lbs. Następnie pobił w każdej konkurencji rekord świata: w martwym ciągu na 903,9 kg (410 kg) i przysiadzie na 948,0 kg (430 kg). W tym samym roku w październiku, brał udział w turnieju wolnym od sterydów Powerlifting World Championships i wygrał ponownie, chociaż trenował trójbój bardzo oszczędnie, ponieważ jego głównym celem pozostawało złoto olimpijskie. Co zaskakujące, nie tylko stał się mistrzem świata, wygrywając konkurs ale także poprawił swój poprzedni rekord świata wszech czasów w przysiadzie na 953,5 kg ( 432,5 kg), a jego wynik łączny poprawił do 2336,9 kg (1060 kg), co dowodzi niewątpliwie że w 1995 roku był najsilniejszym człowiekiem na świecie.
Rok później, gdy Olimpiada '96 była już w zasięgu wzroku, stał się Championem North America,Central America,Caribbean Island (NACAC) i uzyskał prawo do konkurowania na igrzyskach wygrywając po raz trzeci US National Weightlifting Championships wiosną 1996 roku. W tym czasie Henry stał się amerykańskim rekordzistą (1993-1997) w przysiadzie na 180,0 kg (396,8 lbs), podnoszeniu sztangi na 220,0 kg (485,0 kg), a całkowita suma na 400,0 kg (881,8 lbs). Ta całkowita suma kg, w opinii wielu ekspertów w dziedzinie międzynarodowego liftingu(w tym Dragomira Cioroslana, trenera zespołu amerykańskiego z 1996 roku) był najwyższym wynikiem osiągniętym w historii przez sportowca, który nigdy nie używał sterydów anabolicznych, W tym czasie, w młodym wieku 24 lat, Mark Henry został uznany przez wielu ekspertów tej dyscypliny za najsilniejszego człowieka na świecie, a nawet przez wielu sportowców Bloku Wschodniego, którzy przewyższali go w podnoszeniu ciężarów. Nikt w historii sportu nie pobił rekordu świata we wszystkich konkurencjach trójboju-przysiadzie, podrzucie,szarpaniu, wyciskaniu i martwym ciągu.Do dnia dzisiejszego, jego łączna suma jest nadal największym wynikiem w historii, co czyni go prawdopodobnie jednym z najsilniejszych ludzi, którzy kiedykolwiek żyli.
Mimo że na początku 1998 roku był jeszcze w stanie zrobić pięć powtórzeń w wyciskaniu z 224 kg, trzy powtórzenia w przysiadzie ze 387 kg i trzech powtórzeń w martwym ciągu ze 183 kg w treningu , podczas treningów z World Wrestling Federation , nigdy nie wrócił do rywalizacji w oficjalnych mistrzostwach na rzecz kariery zapaśniczej. Mark skończył karierę w wieku 26 lat, więc jest wielce prawdopodobne, że nigdy nie osiągnął pełnego potencjału fizycznego.
WORLD WRESTLING FEDERATION
Henry dołączył do zespołu Nation of Domination w składzie: Farooq , The Rock , Kama Mustafa i D'Lo Brown 12 stycznia 1998 roku. Mark wystartował również na WrestleManii XIV w Tag Team Battle Royal, z D'Lo Brownem, ale nie wygrali. Po rozwiązaniu NOD, zaangażował się w krótki feud z The Rockiem, pokonując go na Judgement Day z pomocą Browna, a następnie stworzył stały tag team z Brownem, zdobywając ponadto Ivory jako menedżera . W następnym roku, Henry otrzymał przydomek "Sexual Chocolate" i brał udział w kontrowersyjnych segmentach z Chyną i tranzwestytami. Podczas SummerSlam w sierpniu 1999 roku, w walce Browna z Jeffem Jarrettem o pasy WWF Intercontinental i WWF European, Henry pomógł Jarrettowi wygrać walkę i zdobyć tytuły. Następnego dnia w zamian za pomoc, Mark otrzymał od Jarretta pas Europy. Stracił ten pas miesiąc później na rzecz D'Lo Browna na Unforgiven.
W kolejnych segmentach postać "Seksualnej Czekolady" została jeszcze bardziej zagmatwana. Można było go zobaczyć jak romansuje z Chyną czy z Mae Young, a w feudzie z Viscerą jako część fabuły, był fakt że Viscera dostanie Mae Young, która niosła dziecko Henry'ego. Mark był częścią różnych innych żenujących wątków, w tym jeden o przełamaniu przez niego uzależnienia seksualnego.
Tydzień później, Henry otrzymał pomoc od Daivariego, który został nowym managerem Marka. Z Daivarim u boku, Henry walczył z Kurtem Angle o tytuł World Heavyweight na Royal Rumble w styczniu 2006, gdzie w kluczowym momencie Angle uderzył go krzesłem (sędzia tego nie widział), a następnie go odliczył.
10 marca na gali SmackDown, po rzuceniu Kurta Angle na stół, Henry zostaje wyznaczony na walkę z Undertakerem na Wrestlemanii 22. Walka miała się odbyć na zasadach Casket Match. Henry obiecał pokonać Umarlaka i zakończyć jego streak na WrestleManii, jednak Undertaker go pokonał. Henry miał okazję do rewanżu z Undertakerem 7 kwietnia na gali SmackDown. Walka została nierozstrzygnięta, kiedy Daivari przedstawił swojego najnowszego klienta, którym był Great Khali . Khali wszedł do ringu i zaatakował Undertakera, rozpoczynając nowy feud, a kończąc feud Henry'ego.
Przez resztę kwietnia i maja, Henry zwyciężył z Mistrzem Wagi Ciężkiej, Reyem Mysterio (tytuł nie był stawką). Był częścią turnieju King of the Ring, ale przegrał z Bobbym Lashleyem w pierwszej rundzie. Później w walce wieczoru zdemolował Kurta Angle, wykonując z ostatniej liny splash na Kurta leżącego na stole. W ten sposób Henry został dodany na galę Judgement Day, gdzie miało dojść do wielkiej konfrontacji z Kurtem Angle. Mark wygrał tę walkę przez wyliczenie. Mimo wygranej, przeciwnik zemścił się po walce uderzając Henry'ego krzesłem i rzucając go na stół komentatorski.
Następnie Henry rozpoczął coś co zostało określone jako "path of destruction", demolując wiele gwiazd. Henry zniszczył Chrisa Benoit i Paula Burchilla oraz zaatakował Reya Mysterio i Chavo Guerrero . Wydarzenia te doprowadziły do feudu z Batistą, który powrócił po kontuzji żądny zemsty na człowieku który go wysłał na przymusowy urlop kilka miesięcy wcześniej. Kiedy Batista wrócił, zaplanowano ich ostateczny pojedynek na The Great American Bash w lipcu. Jednak nie wszystko potoczyło się tak jak powinno. 15 lipca 2006 w ramach Main Event Saturday Night Henry brał udział w sześcioosobowej walce tag teamowej. Wystąpił w zespole z Kingiem Bookerem i Finlayem przeciw Batiscie, Reyowi Mysterio, i Bobby Lashleyem. W trakcie meczu, Henry doznał kontuzji.Wycofano się z walki z Batistą, ponieważ potrzebna była operacja. Lekarze później stwierdzili, że Henry całkowicie zerwał ścięgna rzepki z kością i roztrzaskał swoją rzepkę całkowicie na dwie części.
W wieku 24 lat, Henry zadebiutował w World Wrestling Federation (WWF) w odcinku Monday Night Raw emitowanym 11 marca 1996. Wystąpił w segmencie Jerry'ego Lawlera, który bez przerwy wyśmiewał się z Henry'ego. Po Letnich Igrzyskach Olimpijskich, WWF podpisało z nim umowę na dziesięć lat. Szkolony był przez wrestlera Leo Burke'a, a jego pierwszy feud w WWF miał miejsce z Lawlerem. Pierwszy raz na gali PPV pojawił się na SummerSlam w sierpniu 1996 roku. Henry wspomógł w walce Jake'a Robertsa , który cierpiał upokorzenia z rąk Lawlera. Jego pierwsza walka pokazana w telewizji miała miejsce na In Your House: Mind Games 22 września 1996 roku, gdzie pokonał Lawlera. Feud ten był kontynuowany jeszcze przez kilka kolejnych tygodni. 4 listopada na Raw, Henry wystąpił jako manager Barry'ego Windhama w walce z Goldustem . Wstępnie został dodany do zespołu z Windhamem, Marciem Mero i Rockym Maivią na Survivor Series. Mieli tam zmierzyć się z drużyną Jerry Lawler/Goldust/Hunter Hearst Helmsley/Crush, ale został zastąpiony przez Jake Robertsa, kiedy doznał kontuzji. 17 listopada miał miejsce konkurs w przeciaganiu liny. Hunter Hearst Helmsley, Crush i Goldust okazali się razem zbyt słabi na Marka. Kariera Henry'ego następnie zatrzymała się by w spokoju wyleczył kontuzję,a następnie udał się na kolejne treningi. W listopadzie 1997 roku wrócił na ring, a jego telewizyjny powrót miał miejsce w następnym miesiącu. Pod koniec roku, był stałym bywalcem w ringu WWF, pokonując Steve'a Lombardiego 15 grudnia w epizodzie Raw czy pokonanie Sultana 27 grudnia w odcinku Shotgun.
W 2000 roku Henry został wysłany do Ohio Valley Wrestling (OVW), aby poprawić warunki i umiejętności we wrestlingu. W OVW, współpracował z Nickiem Dinsmore by rywalizować w turnieju Tag OVW Southern Team Championship w połowie 2001 roku. W tym samym roku, matka Henry'ego zmarła, przez co był zmuszony zrobić sobie przerwę od wrestlingu. Mark uważał, że musi wystartować w Super Bowl w podnoszeniu ciężarów - Strongman Arnold Classic na cześć swojej matki, która dała mu jego pierwszy zestaw ciężarków, gdy był jeszcze dzieckiem. Cztery miesiące przed konkursem, Henry zaczął podnosić tak wielkie ciężary po raz pierwszy od 1997 roku. Nigdy wcześniej nie był profesjonalnym strongmanem, ale w konkursie nie ustępował takim tuzom jak Svend Karlsen, Phil Pfister, Andy Bolton, Raimonds Bergmanis czy Brian Schoonveld . Następnie 22 lutego 2002 r., w Columbus, wziął udział w konkursie składającym się z czterech imprez, mających na celu wykazanie najsilniejszego zawodnika. Henry zaskoczył wszystkich, ustanawiając rekord świata w podnoszeniu Osi Apollona trzy razy nad głową. Tylko trzech ludzi w historii było w stanie podnieść go w ogóle. Henry wygrał cały konkurs w imponującym stylu, otrzymał nagrody: Hummera wartego 750.000 $ , wakacje i 10.000 $ w gotówce. Ponieważ Mark przygotowywał się do zawodów zaledwie przez 4 miesiące i pokonał śmietankę strongmenów z całego świata, jego zwycięstwo było szokiem dla ekspertów strongman na całym świecie, ale w zasadzie pozostawał niezauważony przez publiczność zapaśniczą. Henry okazał się godnym tytułu "Najsilniejszy człowiek świata" nie tylko wygrywając konkurs, ale także jego osiągnięcia w rekordowym czasie. W ten sposób został ponownie postrzegany jako "najsilniejszy człowiek na świecie" przez wielu ekspertów od podnoszenia ciężarów po raz kolejny od 1996 roku.
Henry wrócił do WWE w przyszłym miesiącu i został wysłany na SmackDown! W tym czasie feudował z takimi gwiazdami jak Chris Jericho i Christian . Wykorzystywany był jednak tylko epizodycznie aż wreszcie został odesłany do OVW by nabrał więcej umiejętności.
W sierpniu 2003 roku, Henry wrócił do WWE na roster Raw, gdzie odnalazł się jako członek grupy Afroamerykanów prowadzonej przez Theodore'a Longa. W tym czasie, Henry był zaangażowany w krótki feud z Mistrzem wagi ciężkiej Goldbergiem,a następnie z Shawnem Michaelsem i Bookerem T. Po dwukrotnym pokonaniu Bookera, raz w ulicznej bójce i raz w walce trzech na trzech, przegrał z nim na Armagedon w grudniu 2003 roku. W lutym 2004 r., Henry zerwał mięsień czworogłowy.
30 grudnia na gali SmackDown, Henry powrócił do ramówki ingerując w walkę o pasy Tag Team. Łącząc się z MNM ( Joey Matthews, Johnny Nitro i Melina ), pomógł im pokonać Reya Mysterio i Batistę. Na kolejnym SmackDown Henry przegrał w konfrontacji z Mistrzem Wagi Ciężkiej, Batistą. Konsekwencją była walka pomiędzy MNM a zespołem Batista/Mysterio w stalowej klatce.Wtrącił się do walki pomagając zachować MNM ich tytuły. Następnie doszło do kolejnej konfrontacji z Batistą, tym razem podczas występów na żywo, gdzie Batista uległ poważnej kontuzji. Lekarze orzekli rozdarty triceps, co koniecznie wymagało operacji, zmuszając go do zwakowania tytułu. 13 stycznia 2006 na gali SmackDown, Henry wziął udział w Battle Royalu, w którym stawką był oddany przez Batistę pas Mistrza Świata Wagi Ciężkiej. Wprawdzie z problemami ale zdobył go Kurt Angle, zostając nowym mistrzem.Tydzień później, Henry otrzymał pomoc od Daivariego, który został nowym managerem Marka. Z Daivarim u boku, Henry walczył z Kurtem Angle o tytuł World Heavyweight na Royal Rumble w styczniu 2006, gdzie w kluczowym momencie Angle uderzył go krzesłem (sędzia tego nie widział), a następnie go odliczył.
10 marca na gali SmackDown, po rzuceniu Kurta Angle na stół, Henry zostaje wyznaczony na walkę z Undertakerem na Wrestlemanii 22. Walka miała się odbyć na zasadach Casket Match. Henry obiecał pokonać Umarlaka i zakończyć jego streak na WrestleManii, jednak Undertaker go pokonał. Henry miał okazję do rewanżu z Undertakerem 7 kwietnia na gali SmackDown. Walka została nierozstrzygnięta, kiedy Daivari przedstawił swojego najnowszego klienta, którym był Great Khali . Khali wszedł do ringu i zaatakował Undertakera, rozpoczynając nowy feud, a kończąc feud Henry'ego.
Przez resztę kwietnia i maja, Henry zwyciężył z Mistrzem Wagi Ciężkiej, Reyem Mysterio (tytuł nie był stawką). Był częścią turnieju King of the Ring, ale przegrał z Bobbym Lashleyem w pierwszej rundzie. Później w walce wieczoru zdemolował Kurta Angle, wykonując z ostatniej liny splash na Kurta leżącego na stole. W ten sposób Henry został dodany na galę Judgement Day, gdzie miało dojść do wielkiej konfrontacji z Kurtem Angle. Mark wygrał tę walkę przez wyliczenie. Mimo wygranej, przeciwnik zemścił się po walce uderzając Henry'ego krzesłem i rzucając go na stół komentatorski.
Następnie Henry rozpoczął coś co zostało określone jako "path of destruction", demolując wiele gwiazd. Henry zniszczył Chrisa Benoit i Paula Burchilla oraz zaatakował Reya Mysterio i Chavo Guerrero . Wydarzenia te doprowadziły do feudu z Batistą, który powrócił po kontuzji żądny zemsty na człowieku który go wysłał na przymusowy urlop kilka miesięcy wcześniej. Kiedy Batista wrócił, zaplanowano ich ostateczny pojedynek na The Great American Bash w lipcu. Jednak nie wszystko potoczyło się tak jak powinno. 15 lipca 2006 w ramach Main Event Saturday Night Henry brał udział w sześcioosobowej walce tag teamowej. Wystąpił w zespole z Kingiem Bookerem i Finlayem przeciw Batiscie, Reyowi Mysterio, i Bobby Lashleyem. W trakcie meczu, Henry doznał kontuzji.Wycofano się z walki z Batistą, ponieważ potrzebna była operacja. Lekarze później stwierdzili, że Henry całkowicie zerwał ścięgna rzepki z kością i roztrzaskał swoją rzepkę całkowicie na dwie części.
Henry powrócił 11 maja 2007 na gali SmackDown i zaatakował Undertakera po walce w klatce z Batistą o mistrzostwo wagi ciężkiej, dzięki czemu Edge mógł w spokoju zrealizować kontrakt z walizki Money in the Bank. Następnie Henry zaczął krótki feud z Kanem, pokonując go w Lumberjack Matchu na One Night Stand . W najbliższych tygodniach Mark podejmował tzw.jobberów których pokonywał w ekspresowym tempie. 3 sierpnia stwierdził, że nikt nie przyjmie otwartego wyzwania wejść z nim do ringu,z powodu tego, co zrobił Undertakerowi, prezentując materiał z jego atakiem w steel cage matchu. Undertaker odpowiedział w ciągu następnych tygodni, wchodzac konsekwentnie w psychikę Marka. Spotkali się w końcu ponownie na Unforgiven we wrześniu, przegrywając po Last Ride. Dwa tygodnie później, Henry przegrał rewanż z Undertakerem kiedy ten wykonał na nim Chokeslam.
Po krótkiej przerwie, Henry wrócił do WWE. 23 października w odcinku ECW zaatakował Kane'a, wraz z Great Khalim i Big Daddy V. Henry rozpoczął walki w zespole z Big Daddym przeciwko zespołowi Kane/CM Punk, który przez krótki okres był zarządzany przez Matta Strikera. Na Armageddon, Henry i Big Daddy V pokonali Kane'a i Punka. Przed WrestleManią XXIV Henry wziął udział w 24-osobowym Battle Royalu mającym określić pretendenta numer jeden do pasa ECW, ale nie udało mu się wygrać.
W ramach Draftu, Henry został przydzielony do ECW. Na Night of Champions pokonał Kane'a i Big Showa w walce trzech rywali zostając nowym mistrzem już w debiutanckiej walce. Na kolejny tytuł Mark musiał czekać prawie pełną dekadę po Mistrzostwie Europy, który zdobył w roku 1999 (było to jeszcze w WWF). Kilka tygodni później, Hall of Famer Tony Atlas powrócił do WWE, aby pracować jak manager Marka. Miesiąc po wygranym tytule, Generalny Manager ECW, Theodore Long, zaprezentował nowy projekt pasa ECW Championship. Henry stracił tytuł na rzecz Matta Hardy'ego na Unforgiven w meczu Championship Scramble.
W ramach Draftu, Henry został przydzielony do ECW. Na Night of Champions pokonał Kane'a i Big Showa w walce trzech rywali zostając nowym mistrzem już w debiutanckiej walce. Na kolejny tytuł Mark musiał czekać prawie pełną dekadę po Mistrzostwie Europy, który zdobył w roku 1999 (było to jeszcze w WWF). Kilka tygodni później, Hall of Famer Tony Atlas powrócił do WWE, aby pracować jak manager Marka. Miesiąc po wygranym tytule, Generalny Manager ECW, Theodore Long, zaprezentował nowy projekt pasa ECW Championship. Henry stracił tytuł na rzecz Matta Hardy'ego na Unforgiven w meczu Championship Scramble.
Henry próbował odzyskać mistrzostwo aż do końca 2008 r. i dostał walkę rewanżową z Hardym na No Mercy, ale bez powodzenia. Henry i Atlas następnie zaangażowali się w rywalizację z Finlayem i Hornswogglem, który przyczynił się do porażki Marka w Belfast Brawl na Armageddon. Na początku 2009 roku, Henry zakwalifikował się do Money in the Bank Ladder Matchu na WrestleManiię XXV, i rywalizował w serii meczów z innymi zawodnikami na Raw, SmackDown oraz ECW. WrestleMania okazała się niezbyt szcześliwa, ponieważ walizkę zgarnął CM Punk. W maju Henry rozpoczął rywalizację z Evanem Bournem, który rozpoczął się kiedy Bourne pokonał Marka przez wyliczenie 26 maja na ECW.
29 czerwca, Henry został przeniesiony na RAW i zadebiutował w gauntlet matchu przeciwko Ortonowi. Mark wchodził jako ostatni i odliczył Ortona. W sierpniu 2009 roku, Henry stworzył tag team z MVP by walczyć z mistrzami WWE Jeri-Show ( Chris Jericho i Big Show ) o tytuły na Breaking Point, ale ostatecznie przegrali. Zespół z MVP przetrwał zaangażowany w kolejne wątki. 15 lutego 2010 w odcinku Raw, pokonali mistrzów WWE, ShoMiz (The Big Show i The Miz), jednak pasy nie były stawką. Zdobyli sobie natomiast miano pretendenta do walki o tytuły. Tydzień później stanęli przed tą szansą ale tym razem znów bezskutecznie. Na Extreme Rules, w gauntlet matchu Henry i MVP mieli szansę stać się pretendentami numer jeden do WWE Unified Tag Team Championships, ale zostali wyeliminowani przez zespół Big Showa i Miza. Walkę wygrali natomiast Hart Dynasty (Tyson Kidd i David Hart Smith). 10 maja Mark Henry został zaatakowany przez Batistę.
Henry został mentorem Lucky Cannona w drugim sezonie NXT . Cannon został wyeliminowany już 10 sierpnia. We wrześniu, Henry zaczął walczyć w zespole z Evanem Bournem , począwszy od Night of Champions, w którym weszli do Tag Team Turmoil o WWE Tag Team Championship. Wygrali dwie pierwsze walki, by w ostatniej ulec zespołowi Dashing Ones (Cody Rhodes i Drew McIntyre). Zespół rozpadł się w październiku, kiedy Bourne doznał kontuzji i został wycofany z ramówki. W jego następstwie Henry stworzył zespół z Yoshi Tatsu 29 listopada w epizodzie Raw, pokonując mistrzów tag teamowych Justina Gabriela i Heatha Slatera , z pomoca Johna Ceny. Szansę na mistrzostwo dostali w przyszłym tygodniu, w czterozespołowej walce eliminacyjnej, w którym brali jeszcze udział bracia Uso oraz Santino Marella z Vladimirem Kozlovem. Henry i Tatsu zostali wyeliminowani jako pierwsi.
25 kwietnia 2011 roku Henry został spowrotem przeniesiony na SmackDown jako część Draftu . Na tej samej gali przeszedł heel turn, atakując Cenę i Christiana z którymi walczył wówczas w jednej drużynie. 27 maja Henry był częścią walki trzech rywali przeciwko Sheamusowi i Christianowi. Stawką było miano pretendenta do pasa wagi ciężkiej Ortona. Tę wielką szansę wygrał Celtycki Wojownik. 17 czerwca w odcinku SmackDown, Big Show w szale złości zaatakował Marka zanim zabrzmiał gong. Mark został ostatecznie znokautowany, a walka nigdy się oficjalnie nie rozpoczęła. Ten incydent był początkiem dużego feudu pomiędzy tymi ogromnymi wrestlerami. Henry odpłacił się Big Showowi już na Capitol Punishment, gdzie tak poobijał Big Showa, że ten nie był w stanie walczyć z Del Rio. Feud był kontynuowany 1 lipca kiedy Big Show skutecznie odwrócił uwagę Marka. Orton dopełnił formalności i zaserwował Markowi RKO. Bezpośrednie starcie było nieuniknione i odbyło się na Money in the Bank. Henry pokonał Big Showa w czystej walce. Po walce jednak roztrzaskał kostkę przeciwnika krzesłem. Było to pierwsze wykonanie Hall of Pain. Ten sam los czekał Kane'a na kolejnym SmackDown.
29 lipca na gali SmackDown, Theodore Long poinformował Marka że nikt nie chce z nim walczyć. Przerwał mu Sheamus mówiąc, że nie boi się stanąć z nim w ringu na Summerslam. 5 sierpnia w odcinku SmackDown, Vladimir Kozlov został pokonany przez Henry'ego, który po walce zmiażdżył jego kostkę. Był to okres, w którym nikt nie potrafił Marka powstrzymać. Na SummerSlam , Henry pokonał Sheamusa przez wyliczenie po tym jak Henry wbił go przez barykadę otaczającą ring. 20 sierpnia w odcinku SmackDown, Henry wygrał 20-osobowy Battle Royal, by stać się pretendentem numerem jeden do Mistrzostwa Świata Wagi Ciężkiej i stanąć twarzą w twarz z Randym Ortonem na Night of Champions. Przez cały tydzień na SmackDown i Raw, Henry regularnie atakował Ortona, uzyskując sobie konsekwentnie przewagę nad nim. Na Night of Champions, Henry pokonał Ortona, i stał się Mistrzem Wagi Ciężkiej po raz pierwszy w jego 15-letniej karierze w WWE. 30 września na gali SmackDown, Henry pokonał Great Khali'ego w meczu bez stawki, a następnie zkontuzjował go po walce. Henry obronił tytuł przeciwko Ortonowi na Hell in a Cell w Hell in a Cell matchu.
7 października na gali SmackDown, Big Show powrócił i znokautował Marka Henry'ego. Wszedł Teddy Long i powiedział że jeśli przestanie,dostanie walkę o tytuł na Vengeance . Podczas walki Henry wykonał suplex na swoim przeciwniku z górnej liny. Z powodu nadmiernej wagi, cały ring się rozleciał, a zarówno Mark jak i Big Show nie byli w stanie kontynuować walki. Henry również rozpoczął feud z panem Money in the Bank Danielem Bryanem 4 listopada na gali SmackDown, udowadniając że Bryan nie jest w stanie go pokonać. W trakcie walki, Big Show znokautował Henry'ego, prezentując mu wygraną przez dyskwalifikację. Nastepnie chciał by Daniel Bryan wykorzystał na nim kontrakt z walizki, lecz Bryan był zbyt zmęczony żeby to zrobić. W efekcie Mark zemścił się na obu przeciwnikach częstując ich World Strongest Slamem. Na Survivor Series Henry zachował pas w walce z Big Showem po dyskwalifikacji, kiedy kopnął przeciwnika poniżej pasa. Rozdrażniony Big Show kontuzjował nogę Henry'ego. Był to odwet za incydent z Money in the Bank 25 listopada, Henry został ponownie znokautowany przez Big Showa, w tym momencie wbiegł Bryan i zrealizował kontrakt Money in the Bank. Jednakże GM SmackDown Theodore Long ujawnił, że Henry jest na zwolnieniu lekarskim i nie może walczyć. W związku z tym nie mozna mu odebrać pasa. Tak więc mistrzem ciągle był Mark Henry, a Bryan wciąż był w posiadaniu niezrealizowanego kontraktu. Tego samego wieczoru, Bryan wygrał Fatal-Four Way Match o miano walki z Henrym o pas w stalowej klatce. 29 listopada na SmackDown, Henry pokonał Bryana zachowując swoje mistrzostwo.
Na TLC: Tables, Ladders & Chairs , Henry stracił pas mistrza świata z Big Showem w chairs matchu. Po walce Mark wykonuje World Strongest Slam na nowym mistrzu, czego skutki były dużo poważniejsze. Wbiega Daniel Bryan i realizuje swój kontrakt na nowym mistrzu, zdobywając swój pierwszy tak poważny pas. 20 stycznia na gali SmackDown, Bryan zachował pas mistrzowski w walce z Henrym w Lumberjacku po tym jak Bryan zaatakował drwali. Wybuchła wielka bójka i o kontynuowaniu walki o pas nie było nawet mowy. Na Royal Rumble 2012 Henry zmierzył się z Bryanem i Showem w Triple Threat meczu w stalowej klatce o pas wagi ciężkiej. Bryan uciekł z klatki zachowując tytuł.
3 lutego na SmackDown Henry został zawieszony na czas nieokreślony przez Generalnego Managera Smackdown, Theodore Longa (była to część fabuły), kiedy zaczął szarpać swojego pracodawcę, domagając się walki rewanżowej jeden na jednego z Bryanem. W rzeczywistości, Henry zerwał więzadło w kolanie w poprzednim tygodniu. Powrócił do akcji w ringu 20 lutego epizodzie Raw , przegrywając z Sheamusem. Mark wziął udział udział we Wrestlemanii gdzie wspomógł Johna Laurinaitisa w walce międzybrandowej z Theodorem Longiem. Zespół Marka okazał się mocniejszy i dał Laurinaitisowi pełną władzę na obu rosterach. Mark natomiast dostał w zamian prawo walki z CM Punkiem o pas WWE. Doszło do tego 2 i 9 kwietnia, które wygrał przez wyliczenie pozaringowe i dyskwalifikację, w wyniku czego, Punk zachował tytuł. 16 kwietnia na Raw, w ostatecznej walce, Punk pokonał Henry'ego w walce bez dyskwalifikacji i bez wyliczeń zachowując pas WWE. 14 maja, Henry ogłosił, że zamierza poddać się zabiegowi chirurgicznego ponieważ jego stan zdrowia zagraża jego życiu.
Po dziewięciu miesiącach absencji, Henry powrócił do ringu 4 lutego 2013 roku w odcinku Raw, brutalnie atakując Daniela Bryana, Reya Mysterio i Sin Carę. Cztery dni później na SmackDown, Henry pokonał Randy'ego Ortona zdobywając sobie tym samym miejsce w walce o miano pretendenta numer jeden do pasa wagi ciężkiej w komorze eliminacji na Elimination Chamber. Na gali PPV, Henry wyeliminował Daniela Bryana i Kane'a żeby następnie wziąć się za Randy'ego Ortona. Jednak Henry został zaatakowany przez resztę uczestników. Odpadł po Codebreakerze i RKO. Henry zaczął następnie feud z Rybackiem. Po kilku niewerbalnych konfrontacjach doszło do atakowania na przemian Drew McIntyre'a. 15 marca na gali SmackDown, Henry został pokonany przez Rybacka przez dyskwalifikację, po ingerencji The Shield . Potem Henry wykonał trzykrotnie World Strongest Slam na nieprzytomnym Rybacku. 7 kwietnia na Wrestlemanii 29 , Henry pokonał Rybacka w czystej singlowej walce. W tym samym miesiącu, Henry rozpoczął feud z Sheamusem wielokrotnie atakując go za kulisami. Obaj zmierzyli się w testach wytrzymałościowych podczas których lepiej wyglądał Amerykanin. Po walce Sheamusa Henry (który był przy stole komentatorskim) rzucił i brutalnie bił Sheamusa pasem. To doprowadziło do Stretcher matchu 19 maja na Extreme Rules , z którego Sheamus wyszedł zwycięsko.
Wraz z tą porazką, Henry oświadczył, że "idzie do domu". Po nieobecności w telewizji z powodu obrażeń, 17 czerwca w odcinku Raw Henry wrócił, przerywając Johnowi Cenie i wykonując emocjonalne przemówienie emerytalne. Ostatecznie okazało się, że był to tylko podstęp, zakończony World Strongest Slamem na mistrzu WWE. Segment ten został wysoko oceniony przez fanów i krytyków. 14 lipca na gali Money in the Bank, Henry był zmuszony do odklepania po akcji STF ze strony Ceny. Ku zaskoczeniu fanów to Cena obronił najważniejszy pas organizacji. Następnej nocy na Raw , Henry wygłosił promo gratulując Cenie wygranej i poprosił o możliwość rewanżu na SummerSlam. Ostatecznie został zaatakowany przez The Shield, przechodząc tym samym face-turn. Henry kontynuował tę rolę w następnym tygodniu, przez konfrontację z The Shield i w zespole razem z braćmi Uso. 12 sierpnia w epizodzie Raw , Henry rywalizował w dwudziesto-osobowym battle royalu o miano pretendenta numer jeden do pasa Stanów Zjednoczonych , ale został wyeliminowany jako ostatni przez Roba Van Dama . Po walce, Henry i Van Dam zostali zaatakowani przez The Shield, lecz z pomoca przybiegł im Big Show. Cztery dni później na SmackDown , RVD, Henry i Show pokonali The Shield w sześcioosobowej walce tag teamowej. Po doznaniu urazu ścięgna udowego, Mark ma powrócić niebawem do rywalizacji w nowym gimmicku.
Powrócił do akcji w ringu na Survivor Series w listopadzie odpowiadając na otwarte wyzwanie Rybacka. Henry wykończył przeciwnika wykonując na nim World Strongest Slam. 25 listopada w odcinku Raw Henry i Big E. Langston stworzyli tag team, w którym pokonali Rybacka i Curtisa Axela.
29 czerwca, Henry został przeniesiony na RAW i zadebiutował w gauntlet matchu przeciwko Ortonowi. Mark wchodził jako ostatni i odliczył Ortona. W sierpniu 2009 roku, Henry stworzył tag team z MVP by walczyć z mistrzami WWE Jeri-Show ( Chris Jericho i Big Show ) o tytuły na Breaking Point, ale ostatecznie przegrali. Zespół z MVP przetrwał zaangażowany w kolejne wątki. 15 lutego 2010 w odcinku Raw, pokonali mistrzów WWE, ShoMiz (The Big Show i The Miz), jednak pasy nie były stawką. Zdobyli sobie natomiast miano pretendenta do walki o tytuły. Tydzień później stanęli przed tą szansą ale tym razem znów bezskutecznie. Na Extreme Rules, w gauntlet matchu Henry i MVP mieli szansę stać się pretendentami numer jeden do WWE Unified Tag Team Championships, ale zostali wyeliminowani przez zespół Big Showa i Miza. Walkę wygrali natomiast Hart Dynasty (Tyson Kidd i David Hart Smith). 10 maja Mark Henry został zaatakowany przez Batistę.
Henry został mentorem Lucky Cannona w drugim sezonie NXT . Cannon został wyeliminowany już 10 sierpnia. We wrześniu, Henry zaczął walczyć w zespole z Evanem Bournem , począwszy od Night of Champions, w którym weszli do Tag Team Turmoil o WWE Tag Team Championship. Wygrali dwie pierwsze walki, by w ostatniej ulec zespołowi Dashing Ones (Cody Rhodes i Drew McIntyre). Zespół rozpadł się w październiku, kiedy Bourne doznał kontuzji i został wycofany z ramówki. W jego następstwie Henry stworzył zespół z Yoshi Tatsu 29 listopada w epizodzie Raw, pokonując mistrzów tag teamowych Justina Gabriela i Heatha Slatera , z pomoca Johna Ceny. Szansę na mistrzostwo dostali w przyszłym tygodniu, w czterozespołowej walce eliminacyjnej, w którym brali jeszcze udział bracia Uso oraz Santino Marella z Vladimirem Kozlovem. Henry i Tatsu zostali wyeliminowani jako pierwsi.
25 kwietnia 2011 roku Henry został spowrotem przeniesiony na SmackDown jako część Draftu . Na tej samej gali przeszedł heel turn, atakując Cenę i Christiana z którymi walczył wówczas w jednej drużynie. 27 maja Henry był częścią walki trzech rywali przeciwko Sheamusowi i Christianowi. Stawką było miano pretendenta do pasa wagi ciężkiej Ortona. Tę wielką szansę wygrał Celtycki Wojownik. 17 czerwca w odcinku SmackDown, Big Show w szale złości zaatakował Marka zanim zabrzmiał gong. Mark został ostatecznie znokautowany, a walka nigdy się oficjalnie nie rozpoczęła. Ten incydent był początkiem dużego feudu pomiędzy tymi ogromnymi wrestlerami. Henry odpłacił się Big Showowi już na Capitol Punishment, gdzie tak poobijał Big Showa, że ten nie był w stanie walczyć z Del Rio. Feud był kontynuowany 1 lipca kiedy Big Show skutecznie odwrócił uwagę Marka. Orton dopełnił formalności i zaserwował Markowi RKO. Bezpośrednie starcie było nieuniknione i odbyło się na Money in the Bank. Henry pokonał Big Showa w czystej walce. Po walce jednak roztrzaskał kostkę przeciwnika krzesłem. Było to pierwsze wykonanie Hall of Pain. Ten sam los czekał Kane'a na kolejnym SmackDown.
29 lipca na gali SmackDown, Theodore Long poinformował Marka że nikt nie chce z nim walczyć. Przerwał mu Sheamus mówiąc, że nie boi się stanąć z nim w ringu na Summerslam. 5 sierpnia w odcinku SmackDown, Vladimir Kozlov został pokonany przez Henry'ego, który po walce zmiażdżył jego kostkę. Był to okres, w którym nikt nie potrafił Marka powstrzymać. Na SummerSlam , Henry pokonał Sheamusa przez wyliczenie po tym jak Henry wbił go przez barykadę otaczającą ring. 20 sierpnia w odcinku SmackDown, Henry wygrał 20-osobowy Battle Royal, by stać się pretendentem numerem jeden do Mistrzostwa Świata Wagi Ciężkiej i stanąć twarzą w twarz z Randym Ortonem na Night of Champions. Przez cały tydzień na SmackDown i Raw, Henry regularnie atakował Ortona, uzyskując sobie konsekwentnie przewagę nad nim. Na Night of Champions, Henry pokonał Ortona, i stał się Mistrzem Wagi Ciężkiej po raz pierwszy w jego 15-letniej karierze w WWE. 30 września na gali SmackDown, Henry pokonał Great Khali'ego w meczu bez stawki, a następnie zkontuzjował go po walce. Henry obronił tytuł przeciwko Ortonowi na Hell in a Cell w Hell in a Cell matchu.
7 października na gali SmackDown, Big Show powrócił i znokautował Marka Henry'ego. Wszedł Teddy Long i powiedział że jeśli przestanie,dostanie walkę o tytuł na Vengeance . Podczas walki Henry wykonał suplex na swoim przeciwniku z górnej liny. Z powodu nadmiernej wagi, cały ring się rozleciał, a zarówno Mark jak i Big Show nie byli w stanie kontynuować walki. Henry również rozpoczął feud z panem Money in the Bank Danielem Bryanem 4 listopada na gali SmackDown, udowadniając że Bryan nie jest w stanie go pokonać. W trakcie walki, Big Show znokautował Henry'ego, prezentując mu wygraną przez dyskwalifikację. Nastepnie chciał by Daniel Bryan wykorzystał na nim kontrakt z walizki, lecz Bryan był zbyt zmęczony żeby to zrobić. W efekcie Mark zemścił się na obu przeciwnikach częstując ich World Strongest Slamem. Na Survivor Series Henry zachował pas w walce z Big Showem po dyskwalifikacji, kiedy kopnął przeciwnika poniżej pasa. Rozdrażniony Big Show kontuzjował nogę Henry'ego. Był to odwet za incydent z Money in the Bank 25 listopada, Henry został ponownie znokautowany przez Big Showa, w tym momencie wbiegł Bryan i zrealizował kontrakt Money in the Bank. Jednakże GM SmackDown Theodore Long ujawnił, że Henry jest na zwolnieniu lekarskim i nie może walczyć. W związku z tym nie mozna mu odebrać pasa. Tak więc mistrzem ciągle był Mark Henry, a Bryan wciąż był w posiadaniu niezrealizowanego kontraktu. Tego samego wieczoru, Bryan wygrał Fatal-Four Way Match o miano walki z Henrym o pas w stalowej klatce. 29 listopada na SmackDown, Henry pokonał Bryana zachowując swoje mistrzostwo.
Na TLC: Tables, Ladders & Chairs , Henry stracił pas mistrza świata z Big Showem w chairs matchu. Po walce Mark wykonuje World Strongest Slam na nowym mistrzu, czego skutki były dużo poważniejsze. Wbiega Daniel Bryan i realizuje swój kontrakt na nowym mistrzu, zdobywając swój pierwszy tak poważny pas. 20 stycznia na gali SmackDown, Bryan zachował pas mistrzowski w walce z Henrym w Lumberjacku po tym jak Bryan zaatakował drwali. Wybuchła wielka bójka i o kontynuowaniu walki o pas nie było nawet mowy. Na Royal Rumble 2012 Henry zmierzył się z Bryanem i Showem w Triple Threat meczu w stalowej klatce o pas wagi ciężkiej. Bryan uciekł z klatki zachowując tytuł. 3 lutego na SmackDown Henry został zawieszony na czas nieokreślony przez Generalnego Managera Smackdown, Theodore Longa (była to część fabuły), kiedy zaczął szarpać swojego pracodawcę, domagając się walki rewanżowej jeden na jednego z Bryanem. W rzeczywistości, Henry zerwał więzadło w kolanie w poprzednim tygodniu. Powrócił do akcji w ringu 20 lutego epizodzie Raw , przegrywając z Sheamusem. Mark wziął udział udział we Wrestlemanii gdzie wspomógł Johna Laurinaitisa w walce międzybrandowej z Theodorem Longiem. Zespół Marka okazał się mocniejszy i dał Laurinaitisowi pełną władzę na obu rosterach. Mark natomiast dostał w zamian prawo walki z CM Punkiem o pas WWE. Doszło do tego 2 i 9 kwietnia, które wygrał przez wyliczenie pozaringowe i dyskwalifikację, w wyniku czego, Punk zachował tytuł. 16 kwietnia na Raw, w ostatecznej walce, Punk pokonał Henry'ego w walce bez dyskwalifikacji i bez wyliczeń zachowując pas WWE. 14 maja, Henry ogłosił, że zamierza poddać się zabiegowi chirurgicznego ponieważ jego stan zdrowia zagraża jego życiu.
Wraz z tą porazką, Henry oświadczył, że "idzie do domu". Po nieobecności w telewizji z powodu obrażeń, 17 czerwca w odcinku Raw Henry wrócił, przerywając Johnowi Cenie i wykonując emocjonalne przemówienie emerytalne. Ostatecznie okazało się, że był to tylko podstęp, zakończony World Strongest Slamem na mistrzu WWE. Segment ten został wysoko oceniony przez fanów i krytyków. 14 lipca na gali Money in the Bank, Henry był zmuszony do odklepania po akcji STF ze strony Ceny. Ku zaskoczeniu fanów to Cena obronił najważniejszy pas organizacji. Następnej nocy na Raw , Henry wygłosił promo gratulując Cenie wygranej i poprosił o możliwość rewanżu na SummerSlam. Ostatecznie został zaatakowany przez The Shield, przechodząc tym samym face-turn. Henry kontynuował tę rolę w następnym tygodniu, przez konfrontację z The Shield i w zespole razem z braćmi Uso. 12 sierpnia w epizodzie Raw , Henry rywalizował w dwudziesto-osobowym battle royalu o miano pretendenta numer jeden do pasa Stanów Zjednoczonych , ale został wyeliminowany jako ostatni przez Roba Van Dama . Po walce, Henry i Van Dam zostali zaatakowani przez The Shield, lecz z pomoca przybiegł im Big Show. Cztery dni później na SmackDown , RVD, Henry i Show pokonali The Shield w sześcioosobowej walce tag teamowej. Po doznaniu urazu ścięgna udowego, Mark ma powrócić niebawem do rywalizacji w nowym gimmicku.
Powrócił do akcji w ringu na Survivor Series w listopadzie odpowiadając na otwarte wyzwanie Rybacka. Henry wykończył przeciwnika wykonując na nim World Strongest Slam. 25 listopada w odcinku Raw Henry i Big E. Langston stworzyli tag team, w którym pokonali Rybacka i Curtisa Axela.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz